dilluns, 22 de novembre del 2010

Les coses de la intertextualitat.

 A la meua assignatura tinc el costum d'emprar cançonetes populars (de les que ixen a la ràdio) per a que els meus alumnes s'apropen als tòpics literaris inmortals i que no pensen que la literatura és una mòmia dissecada que tenen que desenrotllar per a trobar-hi a dins un cadàver putrefacte. Puag! m'ha eixit una metàfora asquerosa. Bé. Vos deixe ací baix una broma intertextual: La "presó d'amor" és un motiu literari que sobreviu des de l'època de Tirant i Carmesina, doncs mireu com tracta el tema el gran poeta Luis Cernuda:

Si el hombre pudiera decir
Si el hombre pudiera decir lo que ama,
Si el hombre pudiera levantar su amor por el cielo
Como una nube en la luz;
Si como muros que se derraman,
Para saludar la verdad erguida en medio,
Pidiera derrumbar su cuerpo, dejando sólo la verdad de su amor,
La verdad de sí mismo,
Que no se llama gloria, fortuna o ambición,
Sino amor o deseo,
Yo sería aquel que imaginaba;
Aquel que con su lengua, sus ojos y sus manos
Proclama ante los hombres la verdad ignorada,
La verdad de su amor verdadero.
Libertad no conozco sino la libertad de estar preso en alguien
Cuyo nombre no puedo oír sin escalofrío;
Alguien por quien me olvido de esta existencia mezquina,
Por quien el día y la noche son para mí lo que quiera,
Y mi cuerpo y espíritu flotan en su cuerpo y espíritu
Como leños perdidos que el mar anega o levanta
Libremente, con la libertad el amor,
La única libertad que me exalta,
La única libertad por que muero.
Tú justificas mi existencia:
Si no te conozco, no he vivido;
Si muero sin conocerte, no muero porque no he vivido.


I, ara, un sonet de factura clàssica d'Antonio Gala en la veu de vellut de Clara Montes



A trabajos forzados me condena
mi corazón del que te di la llave.
No quiero yo tormento que se acabe
y de acero reclamo mi condena.

No concibe mi alma mayor pena
que libertad sin beso que la trabe,
ni castigo concibe menos grave
que una celda de amor contigo llena.

No creo en más infierno que tu ausencia.
Paraíso sin ti yo lo rechazo.
Que ningún juez declare mi inocencia.

Porque en este proceso a largo plazo,
buscaré solamente la sentencia
a cadena perpetua de tu abrazo.



I, ARA, EL MILLOR DE TOTS (I HO DIC DE VERES): CAMILO SESTO, TOT PENTINAT I VESTIT DE TONY MANERO!!!


Me duele mas dejarte a tí que dejar de vivir
me duele más tu adiós
que el peor castigo que me imponga Dios.
No puedo ni te quiero olvidar
ni a nadie me pienso entregar
sería inútil tratar de huir
porque a donde voy te llevo dentro de mí.

El amor de mi vida has sido tú
mí mundo era ciego hasta encontrar tu luz,
hice míos tus gestos, tu risa y tu voz,
tus palabras, tu vida y tu corazón.
El amor de mi vida has sido tú,
el amor de mi vida sigues siendo tú,
por lo que más quieras no me arranques de tí,
de rodillas te ruego no me dejes así...

Por qué me das libertad para amar
si yo prefiero estar preso de tí,

quizá no supe encontrar la forma
de conocerte y hacerte felíz.

El amor de mi vida has sido tu
mi mundo era ciego hasta encontrar tu luz,
hice mío tus gestos, tu risa y tu voz,
tus palabras, tu vida y tu corazón.
El amor de mi vida has sido tú,
el amor de mi vida sigues siendo tú,
por lo que más quieras no me arranques de tí,
de rodillas te ruego no me dejes así...

Por más que pienso no puedo entender
porque motivo te pude perder
porque de pronto me siento perdido
en la espalda de tu olvido, tu silencio y tu desdén.

Grandíssim Camilo!!!

6 comentaris:

Enric Senabre ha dit...

Et jure, i no ho dic de conya, que he entrat al blog perquè havia llegit "intersexualitat", i m'havia emocionat. Però és que era cert!!!! Ja ja

Assumpta ha dit...

Hahaha m'has fet riure amb això de la "metàfora asequerosa" :-DD

No em fa gens de vergonya admetre que Camilo Sesto té unes lletres precioses, magnífiques...

Jesús Párraga ha dit...

Salut, Enric! Sempres estàs pensant el mateix! Supose que a la vista dels poetes ací convocats no m'acusaràs de cap mena d'homofòbia :-)

Hola, Assumpta! S'ha acabat la vergonya! És hora de eixir de l'armari i proclamar: SÍ, M'AGRADA ESCOLTAR LES VELLES CANÇONS DE CAMILO SESTO!!! (encara que s'haja tornat boig) ;-)

DE TOT UN POQUET ha dit...

M'ha passat el mateix que a l'Enric. Ho sent.

Assumpta ha dit...

Molts grans genis acaben trastornats :-DD

Jesús Párraga ha dit...

Estic pegant-li voltes a la cosa i no sé què dimonis podria voler dir el "paraulo" "intersexualitat"... ara que ja m'he enterat què vol dir "metrosexual", ço és: mantindre relacions sexuals mentre esperem el metro... No?

No sé jo, Assumpta, si cosiderar "geni" a Camilo Sesto :-)